Jakoż Wos nie kochać Tatry ukochane,
Słońcem ozświetlone, w rannyj mgle skąpane...
Jakoż nie doceniać wasom moc i siłe
Moje góry miłe

I te naskie nuty, rzewne, modlitewne
Roz obfite w siłe, roz ciche, niepewne,
Trafiające celnie w biedzie i rozterce
W kozde ludzkie serce

I tym żeście moje serce opętały,
Urokiem zwodnicym nogi oplątały,
Więc skoro zek waso - niek mnie po niebiesie
Ino holny niesie...