0
0

Słońce moje Human

fis E h
To było jak krótki sen, kochałem tak jeden raz.
Wierzyłem w tę miłość tak i nagle rozpadł się
świat.
Bo kochać to jedno jest, a drugie kochanym być.
A cała miłość ma dla ciebie jest.

Pamiętam dokładnie twarz, w jej oczach widziałem
raj.
Chodziliśmy pośród drzew, kochaliśmy cały świat.
Co warty człowiek sam, jak krótka jego droga.
Co warty człowiek jest, gdy nie ma w sercu Boga.

To było jak krótki sen, kochałem tak tylko raz.
Chodziliśmy pośród drzew, ja chciałem dać jej
cały świat.
A kiedy wybiore się w tę drogę ostatnią z dróg.
Zabiorę ze sobą bzy, tak je kochałaś, więc dam,
dam je ci...
Słońce moje...


Oceń to opracowanie
Ocena czytelników: Dobry 19 głosów
Historia
Kontrybucje:
Gepcia
Gepcia
anonim