Znad chmur i wiatrów patrzę – szary cherub   e
Tam, gdzie poranny głód na sytość liczy      e
Ta czasza świata, własność mej źrenicy       e
To nieskończona geografia żeru               e B0 e

Widzę na pyskach krwi zaschniętej sadze
Ale nie wnikam w wasze małe zbrodnie
Pragnę swą godność władcy pełnić godnie
Taki porządek rzeczy mi dogadza

Kto się nigdy nie otarł o mord               C D G
Tego nie tyczy edykt orła                    a H e

Nie martwię się także o inne zwierzęta
Zmysły je ostrzegą, barwy ciał ukryją
By głód zaspokoić starczy ruszyć szyją
A w strachu jedyna do życia zachęta

Nie dzielę się więc z nikim. Kości moich łupów
Nigdy tknąć nie śmie chciwy pysk szakala
Bieleją jak berła na wysokich skałach
Skąd wiatr zbiera zaduch, w którym leżą, trupi

Mój krzyk słychać rzadko, lecz wtedy drżą wszyscy
Nie wiedząc, czy godów idzie czas, czy śmierci

Jedna jest istota prawdziwie bezbronna
Przez busz się przedziera, chrapliwie złorzeczy
Naga – o każdą się gałąź kaleczy
Na dwóch słabych nogach i nieopierzona

Lecz idzie uparta, mała i złowroga           e
Tym bardziej zawzięta, im bardziej zmęczona  e
Wiem, że ona jedna może mnie pokonać         C D G
Ale na szczęście bierze mnie za boga         a H e