Rozpryskiem kropli, psiej sierści dreszczem  e e7/D
Jak deszcz mijamy i — bez nas dnieje…        C G a e/H (e e/D e/C h h/Fis h6/G h/Fis)
Jaką tu żywić nadzieję jeszcze?              e e7/D
Jaką tu jeszcze żywić nadzieję?              C G a h (h/Fis h/G h/Fis h h/Fis h/G h/Fis)

Że przetrawieni krzywdą — powstaną           e H e H
Skruszą się ci, co na niej wyrośli;          e D G a e/H (e e/D e/C h h/Fis h/G h/Fis)
Że można żrącą szyderstwa pianą              e H e a
Otworzyć oczy sprawiedliwości?               G a C h e/H (e e/D e/C h h/Fis h/G h/Fis)
Że pierwsza miłość będzie jedyną,            e H e H
Że dobre chęci brukują — niebo,              e D G a e/H (e e/D e/C h h/Fis h/G h/Fis)
Że woda może zmienić się w wino,             e H e a
Kamień nie musi mylić się z chlebem?         G a C h e/H (e e/D e/C h h/Fis h/G h/Fis)

Rozpryskiem kropli, psiej sierści dreszczem
Jak deszcz mijamy i — bez nas dnieje…
Jaką tu żywić nadzieję jeszcze?
Jaką tu jeszcze żywić nadzieję?

Że młodość w życiu się nie rozmyje,
Życie nie będzie tylko więdnięciem,
Że umrze pięknie — co pięknie żyje
I że po śmierci przetrwa w pamięci?
— Że można jasno dostrzec w ciemności
Co złe — co dobre, co pył — co diament;
Odrzucić pierwsze, drugie ugościć
W sercu, gdzie włada ład — a nie zamęt?

By żyć — nie żywiąc ławic pętaków            e e7/D
I nadaremno nie wzywać nieba —               C G a e/H (e e/D e/C h h/Fis h6/G h/Fis)
Trzeba wciąż żywić nadzieję jakąś,           e H e a
Wbrew sobie — sobą żywić ją trzeba.          G a C h e/H (e e/D e/C h h/Fis h/G h/Fis)

14.2.1995