Wielbłądy upadają ze zmęczenia               e f e
Piach oczom wzrok odbiera, w zębach zgrzyta  e f e
Nasz ślad za nami znika w okamgnieniu        a H7 e
O zagubioną drogę nikt nie pyta              e D C h7 e

Wtem słychać groźny pomruk poganiaczy        e
Wymownie kładą dłonie na kindżały            g
Żądają wina, kobiet i zapłaty                b
Klną jawnie nas, wyprawę i świat cały        Fis C H7 e

A my już chyba znamy kres podróży
Patrzymy, póki jeszcze starczy siły
Jak w piasku – wiatr nam przyszłość wróży
W zbiorowe dawnych wypraw dmąc mogiły

Przewodnik zagubionej karawany
Unosi się w strzemionach. Słońce świeci
Kolejne tworzy nam fatamorgany
Oazy obiecuje naszym dzieciom