Wśród podnieconych, w środku, ale w cieniu      a D/A
Jak sęp zgarbiony – i łysy i siwy               a D/A
Siedzi mąż stanu w czujnym zamyśleniu           a g6/A
Akurat syty – zatem dobrotliwy.                 a D/A

Wśród roześmianych śmieje się niegłośno,        a D/A
Wśród rozklaskanych klaszcze mimochodem;        a g6/A
To zapamięta anegdotę sprośną,                  a D/A
To zdanie, które może być dowodem.              a g6/A a

Ze sceny ludzie jasno oświetleni,               g6 a
Z zawodu nadzy – myśli ślą bezbronne            g6 a
W gąszcz incognito zgromadzonych cieni,         D a
Które – że nieme – więc hałasu głodne.          D a

Wśród zapatrzonych – on jeden wpatrzony
W twarz mówiącego. Reflektor jak lampa
Z ust wydobywa zeznania obrony –
I cóż, że wierszem mówione przez franta?        g6

Słowo za słowem w łyse uszy włazi,
Nieruchomieją bezdenne źrenice;
Gdyby przezorny cień nie skrywał twarzy,
Każdy by odgadł sępa tajemnicę.                 a g6/A

Nic nie rozumie ścierwnik siwogłowy,            a g6/A
Więc sztukę węszy jak ludzką padlinę;           a g6/A
W zdaniu co czwarte rozpoznaje słowo,           a g6/A
W słowie – łup albo nieprzydatną ślinę.         a g6/A

Kocha robactwo, szakale i hieny,                a D/A
Na czas swój czeka – cichy i cierpliwy.         a g6/A
W środku, lecz w cieniu. W czujnym zamyśleniu.  a g6/A
Akurat syty. Jeszcze dobrotliwy.                a D/A