e H7 e H7 e H7 e H7

Teraz, kiedy leżysz w czółnie pod całunem   e H7/Fis
Z obolem ojczyzny pod głazem języka         e H7/Fis
Wszelka rozmowa jest już niemożliwa         e H7/Fis (e H7/Fis)

Bo wielka wrzawa po tej stronie rzeki
Gasną subtelne odcienie milczenia
Grzmot fajerwerków tłumi światła strunę

Odpływasz w płaski wizerunek rycin,
Który umiałeś być Panem Cogito,
Miastem, pamięcią i śladem na śniegu

Więc jakiż z Ciebie partner dla nas — żywych
Niezakończonych, więc jeszcze wszechmocnych
Nienasyconych piołunem zdobyczy?

Będziemy zatem rozszarpywać schedę          C G0
Słów przemyślanych, myśli przebolałych      a e
Każdy dla siebie, każdy podług siebie       C G0 H7 e (H7/Fis)

Tak się zbroimy Twoim arsenałem             C G0
Przeciwko sobie i przeciwko Tobie           a e
Bo tylu nas przecież jest — a spadek jeden  C a H7 e (H7 e H7)

Zsiwiałe drzewo z korą krwi Marsjasza
Pójdzie na opał traktatów o sztuce
Wyjałowionych z pamięci i bólu

Wierność skrzywdzonym, która nie przebacza
Ale potrafi współczuć i rozumieć
Przyjmie służbę w sztabach prokonsulów

Co ulepione — będzie potrzaskane            e H7/Fis H7
Co ukochane — spłynie w zapomnienie         e H7/Fis H7
Co da się pożreć — zostanie pożarte         e E0 H7 e (H7/Fis)

Tylko żurawia krzyk trwogi nad ranem        e e/G a H7
Obudzi czyjeś bezsilne cierpienie           e e/G a H7
Tylko żurawia krzyk trwogi nad ranem        e e/G a H7
Obudzi czyjeś bezsilne cierpienie           e e/G a H7
Jedyne Złote Runo czegoś warte              C B0 a H7 e (H7/Fis)

Teraz, kiedy leżysz w czółnie pod całunem   e H7/Fis
Z obolem ojczyzny pod głazem języka         e H7/Fis
Wszelka rozmowa jest już niemożliwa         e H7/Fis e