Żyję w poszyciu starych drzew              a
Nie wiedząc, że istnieje Maszyna i Rozum.  a C
Poznaję byt łosia po śladach nawozu,       C
Zabijam ryby, w wodzie płuczę krew.        C E
Patrzę, jak jastrząb pustoszy gniazda      a
I zdradza wydry szlak jezioro              C G
I wiem, gdy kładę wzrok na gwiazdach,      d
Że nie są tylko mchem ognistych grud-      d G7 a

Więc wierzę w cud                          F
I prawdę proroctw.                         E
Więc wierzę w cud                          F
I prawdę proroctw.                         e a

Do ognia kulę się co wieczór
Mamrocząc zmyślone w pośpiechu modlitwy.
Boję się mroku i zgiełku gonitwy -
Mało jest rzeczy, których bym nie przeczuł.
Jestem - to starczy, by istniał świat,
Wróżę ciśniętą w płomień korą
I widzę w sobie Szał i Ład,
Jak w lustrze ognia widzę Żar i Chłód-

Więc wierzę w cud
I prawdę proroctw.
Więc wierzę w cud
I prawdę proroctw.

Ludzie są źli - znam dobrych paru.
Nie zabiją orła, by mieć pióropusze,
A Rasie Zwycięzców nie zajrzeć im w dusze.
Bóg ich kocha Człowieka - nie Ludzkość, czy Naród.
Gadzim rozumem rządzi trwoga,
A w strudze słońca, letnią porą
Na trawą wyściełanych drogach
Nie kładzie śladów ich spokojny chód-

Więc wierzę w cud
I prawdę proroctw.
Więc wierzę w cud
I prawdę proroctw.