Kota schwytaliśmy w kącie śmietnika          e C h e
Łeb mu wcisnąłem w mokrą grudę żwiru         e C h e
Dziesięcioletni mój przyjaciel Świrus        G a
Wstrzymując oddech – użył scyzoryka.         C h

Zwierzak się szarpał, krew wsiąkała w żwir,  G D
Fruwała w kłakach wystraszona sierść.        h e
Rozwarła się pod ostrzem kocia pierś         G D
W łysiny płuc i śliski kiszek wir.           h e

Wiotczał pod dłonią protest żywych sił       B0 e
Łomotał w sercu zachwycony lęk,              B0 e
Aż o żywotach kota dziewięciu przesąd pękł   C G
W cynobry nerwów i błękity żył.              a G a

Takie wspomnienie nić pamięci mota.
Świrus chirurgiem został, znanym w kraju
I wie, gdzie życia kończy się istota;
Ja piszę wiersze o śmierci Rodzaju…          C A0

Wiele zawdzięcza ludzkość męce kota.         G D C h e