Do Ciebie się modlę, który jesteś w niebie,
słowem nieudolnym, słowem, co w potrzebie.
Pokaż moją drogę, zło i dobro moje,
to, co będzie ze mną, przyjdź królestwo twoje,
przyjdź królestwo twoje...

A chleba naszego daj z mąki i z nieba,
co to na pół pszenny i co pół żytniego.
Daj radości trochę, co święci świętego,
chleba daj naszego, chleba powszedniego,
chleba powszedniego...

Więcej mi nie dawaj niż zdołam udźwignąć,
nie daj żebym poznał, co to znaczy chciwość.
Nie każ nas próżnością, broń przed oskarżeniem,
nie prowadź i nie wódź nas na pokuszenie,
nas na pokuszenie...

Możesz milczeć, ale nas zbaw ode złego,
od tego, co było i też od przyszłego.
Od głupstwa i bzdury, wszystkich od wszystkiego,
ale mnie zbaw panie – ode mnie samego,
ode mnie samego...