Czym purpurowe maki
Na ciemną rzucał drogę
Sen miałam, ale jaki
Przypomnieć już nie mogę

Twojeż to były usta
Mojeż to były dłonie
Głąb sadu mego pusta
We wrotach księżyc płonie

Dni się za dniami dłużą
Noce w jeziorach witam
Kiedy ty kwitniesz, kwitniesz różo
Ja nigdy nie zakwitam

Ja nigdy nie zakwitam
Twójże to głos, o, różo
Słowo po słowie chwytam
Dni się za dniami dłużą