Ref.E: Po cóż miłość, gdy nie ma nikogo,A kto by ją przyjął sercem wdzięcznym?
HPo cóż miłość i życie – jej owoc,A jeśli samotność dHuszę dręczy?

1.E Tak wzdychał Pan Bóg zadumany,cis myśląc o świecie i o sobie
KHochać to także być kochanym i z tchnienia tego stAał się człHowiek

Ref.

2. To tamten list nienapisany, suche milczenie bez natchnienia
Wieczór miłością nienazwany, łzy nieznające zapomnienia

3.E Ciche szeptanie do nikogo i cisjedna szklanka wciąż na stole
I lAęk, że trzeba zostać sobą,H gdy to, co własne mAoże bHoleć

4. To bal szalony manekinów, świat dwóch wymiarów: ja i reszta,
Miłość dla siebie – więc bez sensu, bo szczęście samo nie chce mieszkać

Ref.

5. Tak wzdychał człowiek zadumany, Bóg słyszał prośbę w jego słowie
Kochać to także być kochanym, na ziemię płaczu zstąpił Człowiek

6. LEulajże JezAuniu, mHoja perAełkEo, lEulaj ulubiAone Hme pieścidAełkEo
LEulajże cisJezuniu, lAulajże lulHaj, Ea Ty Go MatAulu w płHaczu utulEaj