1. Świat e cały H7śpi spoe kojnie
i a wcale D7o tym Gnie G7wie,
że a nie jest tak na e wojnie,
jak H7jest w żołnierskim e śpieE7wie.
Że a nie jest tak na e wojnie,
jak H7jest w żołnierskim e śpiewie.

2. Z piosenek — nasze życie e H7 e
wesołym śmiechem tryska, a D7 G (G7)
lecz żołnierz tęskni skrycie, a e
gdy mu się przyjrzeć z bliska. H7 e E7
Lecz żołnierz tęskni skrycie, a e
gdy mu się przyjrzeć z bliska. H7 e

3. Wojenka — cudna pani, e H7 e
tak życie nam umila,               a D7 G (G7)
że krew swą mamy dla niej,       a e
a piosnkę dla cywila.            H7 e E7
Że krew swą mamy dla niej,       a e
a piosnkę dla cywila.            H7 e

4. Piosenka brzmi tak ładnie e H7 e
i wcale się nie skarży,            a D7 G (G7)
gdy piechur w boju padnie,       a e
lub ułan zginie w szarży.        H7 e E7
Gdy piechur w boju padnie,       a e
lub ułan zginie w szarży.        H7 e

5. Wojenka — cudna pani, e H7 e
żołnierzy swych nie pieści,        a D7 G (G7)
jak kulą go nie zrani,           a e
to zgubi gdzieś bez wieści.      H7 e E7
Jak kulą go nie zrani,           a e
to zgubi gdzieś bez wieści.      H7 e

6. I różą na koszuli e H7 e
żołnierska krew zakwitnie          a D7 G (G7)
i ziemia go przytuli,            a e
bo zginął — jak żył — w bitwie.  H7 e E7
I ziemia go przytuli,            a e
bo zginął — jak żył — w bitwie.  H7 e

7. A my tej cudnej pani, e H7 e
co leje krew obficie               a D7 G (G7)
jesteśmy ślubowani               a e
na śmierć, na całe życie.        H7 e E7
Jesteśmy ślubowani,              a e
na śmierć, na całe życie.        H7 e