Płacze chrzan na salaterce,
Aż się wszystkim kraje serce.
Chudy seler płacze także,
Mówiąc czule: „Panie szwagrze,

Panie chrzanie, panie chrzanie
Niech pan przestanie!
Panie chrzanie, panie chrzanie
Niech pan przestanie!


Rozpłakała się włoszczyzna:
„Jak to można? Pan mężczyzna,
Pochlipuje bochen chleba:
„No, już dosyć! No, nie trzeba!

Panie chrzanie, panie chrzanie
Niech pan przestanie!
Panie chrzanie, panie chrzanie
Niech pan przestanie!

Ścierka łka nad salaterką:
„Niechże pan nie będzie ścierką,
Wszystkich żal ogarnął wielki,
Płaczą rondle i rondelki:

Panie chrzanie, panie chrzanie
Niech pan przestanie!
Panie chrzanie, panie chrzanie
Niech pan przestanie!

A chrzan na to: „Wolne żarty,
Płaczę tak, bo jestem tarty,
Lecz mi nie żal tego stanu,
A łzy wasze są do chrzanu!”

Panie chrzanie, panie chrzanie
Niech pan przestanie!
Panie chrzanie, panie chrzanie
Niech pan przestanie!