1. aNa manewry do Saint Marca a
aPrzypłynęła marynarka, a
aPrzA7ypłydnęła hen z dalekich, obcych mórz. a A7 d
dA że karczma była sławna d
aU starego ojca Pawła, a
EWięcE7 taam spieszy pięciu chłopców z „Albatrosa”. E E7 a

Ref. aI ten pierwszy, co był chudy,
aI ten drugi, co był rudy,
AI tA7en tdrzeci, co bez przerwy wódkę chlał,
dI ten czwarty – ten obdarty –
aCo miał w górę nos zadarty,
EI cE7o z aczartem o swą duszę w kości grał!
aI ten piąty – ten najmłodszy –
aCo w miłości był najsłodszy,
ACo A7miałd oczy jak diamenty czarne dwa!
dJak dziewczynie spojrzał w oczy,
aTo od razu zauroczył
EI mE7ógł awteA7dy robić wszystko to, co chciał!
dKażda jasno-, ciemnowłosa
aŚni o chłopcach z „Albatrosa”,
EZ „E7AlbaatroA7sa”, bo ich statek tak się zwał.


2. A miał stary ojciec Paweł
Córkę wielce niełaskawą,
Piękną Lili, co nie chciała chłopców znać.
Aż pewnego dnia ujrzała,
Strach powiedzieć – pokochała
Wszystkich naraz pięciu chłopców z „Albatrosa”

Ref. I ten pierwszy, co był chudy...

Płacze Lili dniem i nocą,
Gwiazdy w niebie jej migocą,
Wielkim falom wciąż przybywa Lili łez.
Lecz… nie mija roczek cały,
Dziadzio Paweł niańczy małych
Pięciu malców – nowy manszaft „Albatrosa”.

Ref. I ten pierwszy, co był chudy...