pocisk który wystrzeliłem  e fis G A H C H A
w czasie wielkiej wojny    G fis A G fis fis
obiegł kule ziemską        D e fis G A G fis D
i trafił mnie w plecy      D e fis G e e

w momencie najmniej stosownym
gdy byłem już pewny
że zapomniałem wszystko
jego - moje winy

przecież tak jak inni chciałem wymazać
twarze nienawiści
historia pocieszała że walczyłem z przemocą
a Księga mówiła - to on był Kainem

tyle lat cierpliwie        D G
tyle lat daremnie          e a
zmywałem wodą litości      C0 e
sadzę krew obrazy          H e

żeby szlachetne piękno
uroda istnienia
a może nawet dobro
miały we mnie dom

przecież tak jak wszyscy
pragnąłem powrócić
do zatoki dzieciństwa
do kraju niewinności

pocisk który wystrzeliłem
z broni małokalibrowej
wbrew prawom grawitacji
obiegł kulę ziemską

i trafił mnie w plecy
jakby chciał powiedzieć
- że nic nikomu
nie bedzie darowane.

więc siedzę teraz samotny
na pniu ściętego drzewa
dokładnie w samym środku
zapomnianej bitwy

i snuję siwy pająk
gorzkie rozważania
o zbyt wielkiej pamięci
o zbyt małym sercu.