Nic dziwnego                          a
że nie jest oblubienicą               a
prawdziwych mężczyzn                  d

generałów                             E
atletów władzy                        E
despotów                              a

przez wieki idzie za nimi             a
ta płaczliwa stara panna              d
w okropnym kapeluszu Armii Zbawienia  E
napomina                              a

wyciąga z lamusa                      a
portret Sokratesa                     d
krzyżyk ulepiony z chleba             E
stare słowa                           a

- a wokół huczy wspaniałe życie       A D
rumiane jak rzeźnia o poranku         E A

prawie ją można pochować              a
w srebrnej szkatułce                  d
niewinnych pamiątek                   d

jest coraz mniejsza                   E
jak włos w gardle                     E
jak brzęczenia w uchu                 a

mój boże                              a
żeby ona była trochę młodsza          a
trochę ładniejsza                     d

szła z duchem czasu                   E
kołysała się w biodrach               E
w takt modnej muzyki                  a

może wówczas pokochali by ją          a
prawdziwi mężczyźni                   d
generałowie atleci władzy despoci     E a

- a wokół huczy wspaniałe życie       A D
rumiane jak rzeźnia o poranku         E A

żeby zadbała o siebie                 a
wyglądała po ludzku                   d
jak Liz Taylor                        E
albo Bogini Zwycięstwa                E a

ale od niej wionie                    a
zapach naftaliny                      d
sznuruje usta                         E
powtarza wielkie Nie                  E a

nieznośna w swoim uporze              a
śmieszna jak strach na wróble         d
jak sen anarchisty                    E
jak żywoty świętych                   E a

- a wokół huczy wspaniałe życie       A D
rumiane jak rzeźnia o poranku         E A