Werset 1

Chce pokazać ludziom na co mnie stać próbując udawać twardą,
łzy cały czas czekają aby wydostać się na zewnątrz,
Tylko po to aby pokazać ludziom
jaka jestem naprawdę.
W szkole też nie jest łatwo,
ledwo wydaje z siebie dzwięki.
Żadnych pierdolonych przyjaciół są tylko sami prawdziwi,
ale jak przychodzi co do czego, to nagle jestem sama.
Nie am przy sobie nikogo.
Siedzę cały czas przed telewizorem,
czasami zdarzy mi się gdzieś wyjść,
ale wtedy jestem tylko ja sama z moimi myślami.
Więc powiedz mi człowieku co byś wolał
mieszkać w przyczepie ale mieć przy sobie przyjaciół którzy cię nie opuszczą,
czy w normalnym domu, ale być sam jak polec.
Do tej pory dziwie się dlaczego Bóg dał mi możliwość pisania piosenek,
jak ledwo mam z czego brać inspiracje.

Ref.
Czasami wolała bym wszystko olać i iść przed siebie,
zostawić wszystkich,
nadal oczywiście mogę to zrobić.
Lecz nadal podejmuje walkę z tymi kurwami.
Czasami ma dość tej cholernej rzeczywistości.

Werset 2

Chodzę sama po jakiś nie znanych i ulicach, próbując coś ze sobą zrobić.
Próbując odnaleści mojego ducha który opuścił mnie już dawno.
Jednak dalej wracam na start.
Wątpię już czy odnajdę kiedyś metę.
Dalej wracam do tej jebanej szkoły w tych samych ciuchach.
Dalej wracam do tych samych szeptów i śmiechów,
kiedy idę sobie spokojnie korytarzem, jak by się nic nie stało.
Dalej staram się dogonić rap, próbując znaleści inspirację, do kolejnych piosenek.
Dalej próbuję mieć uśmiech na twarzy,
jednak gdy przychodzę do domu znika on z twarzy,
i dalej idę szukać mojego ducha lub końca tego gówna.
Wracam do domu, usiądę przed telewizorem lub wcisnę nos w poduszkę,
czekając aż jeden z moich przyjaciół po mnie przyjdzie lub przynajmniej napisze.
Maluję coś nawet nie wiem co dopóki ołówek się nie skończy.
Próbuję przenieść moje myśli na kartkę, próbując być jak Eminem.
Cały czas go słucham i dzięki nie mu zawdzięczam to, że zakochałam się w rapie.
To dzięki nie mu pisze to nowe piosenki.
Cały czas mam te same marzenia o wielkiej sławie, próbując być taka jak on.

Ref.
Czasami wolała bym wszystko olać i iść przed siebie,
zostawić wszystkich,
nadal oczywiście mogę to zrobić.
Lecz nadal podejmuje walkę z tymi kurwami.
Czasami ma dość tej cholernej rzeczywistości.

Werset 3

Czasami jestem taka wkóżona, że myślę, że wybuchnę zaraz jak tykająca bomba.
Wydaje mi się,że jestem już dorosła, ale nadal mam 13 lat.
Jestem tylko dzieckiem,
nie wiem co to znaczy mieć na barkach życie innych ludzi.
Nie jestem szanowana, jestem tylko smarkatą nastolatką, w której brak życia.
Napięcie jest zbyt wysokie aby siedzieć w samotności i płakać.
Dlatego proszę Boga aby dał mi siłę walczyć,
żeby nie pozwolił mi narzekać,
żebym nie była tak rozpieszczona jak inne dziewczyny.
Ma nadzieje, że pozwoli mi się odbić.
Muszę tylko obmyślić jakiś plan,
dzięki któremu odbiję się od tego gówna.
Dzięki któremu odnajdę metę,
choć nadal uciekam przed czymś, czego tak bardzo nie chciałam.