Chemiczny deszcz opada na twój grób
Czujesz jak życie nieproszone wraca tu
Porusza ciało, które dawno miało zgnić
Choć tego nie chcesz, znowu będziesz żyć

Przegniłe mięśnie, rozrywający ból
Wychodzisz z grobu by zaspokoić głód
Czego za życia pożałowano ci
Po śmierci weźmiesz
Zapukasz do tych drzwi

Noc żywych trupów, stos rozerwanych ciał
Nikt nie przeżyje, gdy zmarli wpadną w szał
Znajome twarze, które kiedyś miała śmierć
Przyjdą po Ciebie i mózg twój będą jeść

Wróci z Tych Tadek
I gnijący mały Janek
Będą zabijać
Od zachodu po poranek