drut kolczasty
wpleciony w moje krwawiące usta
zamykając mnie w klatce...
nagie zwierzęta kąsają mnie
i zbawiciel puka do drzwi...
nieustraszony wkłada nowe baterie
i ładuje je jeszcze raz... jeszcze raz...
i jeszcze raz... jeszcze raz...
i jeszcze raz...
przeciwstawieni
w nieświadomości
dopóki nie zniszczymy wszystkiego
i nie zapanujemy nad tym...
jeszcze raz... jeszcze raz...
i jeszcze raz...
ponownie w głębi ducha
gdzie znęcamy się nad sobą...
ponownie kolce drutu w moich ustach
rozpruwające stare, zaleczone rany...
rdza zżera moją duszę...
elektryczność zanikła...
chcę się odciąć...
ćwiartować siebie uśmiercić...
jednak brak mi odwagi...
najlepiej będzie gdy się wyłączę...
znów jestem sam