W Gniedomkniętym Coknie noc
Podpatreuje twoje a7sny,
W Gniedomkniętym Coknie noc,
Siedzę, peatrzę jak ty a7śpisz
GNie wiem, skąd ta ira7onia
Która hnie pozwala a7mi
CNazywać rzeczy wprost, lecz

Ref.
GNasza miłCość, Gnasza miła7ość, Gnasza miłCość
Ma h7to do siebie, a7że
GZnikCa, eunosi ją wia7atr, GznikCa, h7unosi ją wia7atr,
a9Może kiedyś, Ckto to wie,
GPrzyjdzie Dznów taka Gnoc.

Znów zapalasz papierosa
I próbujesz ukryć łzy,
A ja nie wiem, nie pamiętam tego,
Co powiedzieć chciałem ci
Są takie słowa, wierzę,
Co sprawiłyby, że
Byłoby łatwiej, lecz

Ref.
Nasza miłość, nasza miłość, nasza miłość
Ma to do siebie, że
Znika, unosi ją wiatr, znika, unosi ją wiatr,
Może kiedyś, kto to wie,
Przyjdzie znów taka noc.

Wspomnienia moje płyną do ciebie w letnią noc,
A listy moje cicho na wiatru skrzydłach mkną,
I mleczarz, tramwaj, znów ranek taki sam,
Jak każdy dzień, każda noc, każda noc w tym mieście

Więc powiedz,
Czy odważysz się,
Czy odnajdziesz w kalendarzu
Niewykorzystany dzień,
Widać tak nam pisane, że musimy być
Zawsze w pół drogi, lecz

Ref.
Nasza miłość, nasza miłość, nasza miłość
Ma to do siebie, że
Znika, unosi ją wiatr, znika, unosi ją wiatr,
Może kiedyś, kto to wie,
Przyjdzie znów taka noc.