Miał wytartą kurtkę szarą - żeglarz Joe!  D A D
I po ojcu łajbę starą - żeglarz Joe!      D A
Gdy wieczorna bryza wiała,                G
To się wioska schodziła cała,             D A
- Kiedy w morze wypływał żeglarz Joe,     D G
- Dzielny żeglarz Joe!                    D A D

A gdy łajbę swą szykował - żeglarz Joe!
Każdy śmiał się i żartował - żeglarz Joe!
A on najspokojniej w świecie
Mówił: "Ludzie, co wy tam wiecie",
- Kiedy w morze wypływał żeglarz Joe,
- Dzielny żeglarz Joe!

I sterował tam, gdzie fale - żeglarz Joe!
I się nocy nie bał wcale - żeglarz Joe!
Dawno w domach wszyscy spali,
A on żeglował po tej fali,
- Kiedy w morze wypływał żeglarz Joe,
- Dzielny żeglarz Joe!

Wiatr mu targał bujne włosy - żeglarz Joe!
I wsłuchany w morza głosy - żeglarz Joe!
Tak samotny na tym świecie,
O czym marzył? - Nie zgadniecie,
- Kiedy w morze wypływał żeglarz Joe,
- Dzielny żeglarz Joe!

A gdy wracał, to już dniało - żeglarz Joe!
Słońce z morza wyglądało - żeglarz Joe!
Jak go w wiosce pozdrawiali,
Palcem w czoło się stukali,
- Kiedy z morza powracał żeglarz Joe,
- Dzielny żeglarz Joe!

Czemu on od ludzi stronił? - żeglarz Joe!
Czemu nocą w morze gonił? - żeglarz Joe!
Nie pytajcie, nie ma po co,
On żeglować kochał nocą
- I dlatego wypływał żeglarz Joe,
- Dzielny żeglarz Joe!