Gdy byCłem małFym chłopcCem starsi amówili miG:    C 
„Że trzeba się dużo nauczyć, by zrozumieć jak żyć”,
Drążyłem zatem ciągle w kopalniach tej wiedzy,
By tego móc się nareszcie raz na zawsze dowiedzieć.

Nauka szła mi bez przerwy tak ciężko jak po grudzie,
Po kiego czorta tak strasznie musiałem wtedy się nudzić?
Od samego początku lekcji czekałem już na ich koniec,
Kiedy wreszcie zadzwoni mój ukochany dzwonek.

Pierwszym ze wszystkich słów przeze mnie napisanym,
To „BAR” było, niestety w odbiciu lustrzanym,
Potem uważnie się krowom łaciatym na łące przyjrzałem
Odmalowując je wszystkie na opak, taki miałem talent.

(F A7)

PisDałem tyGlko lewą rękąD, bo bhyło miA łatwiej D 
I wnet nie wiedzieć czemu, siedziałem w oślej ławce,
Że będę pisał prawą przysięgi składałem,
Więc pozwolono mi łaskawie, bym uczył się dalej.

Na każdej lekcji muzyki zajęty byłem fałszami,
Nie chciałem, by do chóru wrobili mnie za nic,
”Dobre dla bab - pomyślałem wtedy - dlatego ja nie mogę”.
Chłopaki z mojej klasy po lekcjach zawsze grali w nogę.

Do tego jeszcze doszło to moje durne jąkanie,
Przez które przy tablicy zawsze ginąłem na amen,
Klasa pękała ze śmiechu, dlatego już dalej
Było lepiej dla mnie nie odzywać się wcale.

(A H7)

ZdawaEłem takAże na studiaE i to nawet ciskilka razy,H7       E 
Jednak z tym co wiedziałem, mogłem tylko zamarzyć,
Potem sam zacząłem się uczyć pławiąc się w słońca złocie
I nie stawiałem sobie - broń Boże - żadnych złych ocen.

Aż w końcu poczułem jakiej mądrości liznąłem,
I że na prawdę nic nie wiem, że to początek i koniec.
Dziś mogę prosto w oczy powiedzieć wam szczerze,
Że już tak bardzo na tym wcale mi nie zależy.

(A C D)

solo G C G e D G x2

TGeraz naresCzcie mi idziGe  niee tak jaDk po grudzie,G 
Cudnie kręci się wszystko, a ja się wreszcie nie nudzę.
Nie muszę czekać więcej, by przyszedł lekcji koniec,
Bo mam zawsze przy sobie mój ukochany dzwonek,
Bo mam zawsze przy sobie mój ukochany dzwonek,
Bo mam zawsze przy sobie mój ukochany dzwonek…