/ eProszę, wyjdź, PGanie, odDe mnie
Ci myśli mGojej omDylnej
enie narażajG na taką niDemoc (nie narażaj na niemoc)
Cnie narażajG na taką bezsDilność. /x2

eBo nie ma tGakiej wdzięcznDości,
Caby objGęła nieskończDoność,
eżeby serceG objęło CiDebie (żeby serce Twoje objęło Cię)
Csłoneczną smGugą czerwDoną

a choćby objęło świat
i choćby rozpłonął do szału
i choćbym rozdał siebie (i choćbym rozdał siebie)
wiem, że nic nie oddałem.

A Ty jeszcze co dzień pomnażasz,
moją bezsilność,
poddając Twą nieskończoność
pod moją myśl omylną.

Bo nie ma takiej wdzięczności,
aby objęła nieskończoność,
żeby serce objęło Ciebie
słoneczną smugą czerwoną

A choćby objęło świat
i choćby rozpłonął do szału,
i choćbym rozdał siebie –
wiem, że nic nie oddałem.

eA Ty jeszcze cGo dzień pomnDażasz,C mojGą bezsDilność,
epoddającG Twą nieskończDonośćC pod moją mGyśl omDylną.