Siedzę na wściekłym krześle, wściekłe ściany kradną mi powietrze
Ból skręca mi żołądek i mam wszystko gdzieś
To co widzę po drugiej stronie drogi, to ja sam ulepiony z gliny
Gapi się na mnie - boję się, kształt jego twarzy ciągle się zmienia
Mam przy sobie dwa czerwone światełka, wokoło pląsają cienie
Siedzę na wściekłym krześle i spalam się
Mały chłopczyk zrobił źle i różowa chmura poszarzała
Wszystko czego chcę to bawić się, dalej chłopcze na kolana, pora się pomodlić
Nie mam żadnych pretensji, nie mam żadnych pretensji, nie mam żadnych pretensji
Straciłem rozum, nie mam żadnych pretensji
Nie mogę ich nigdzie znaleźć, nie mam żadnych pretensji
Siedzimy w zbiorowym więzieniu
Jestem tępakiem, pracuję cały dzień, zresztą i tak nie mogę przestać brać
Samotność to nie coś przejściowego
Pole bólu to miejsce w którym się żywię, spokój jest daleko stąd
Ujrzałem swe odbicie i zapłakałem, nie ma już nadziei, że umarłem
Karmisz mnie kłamstwami, widzisz co mi leży na sercu
Różowa chmura poszarzała
Wszystko czego chcę, to bawić się, dalej chłopcze na kolana, pora się pomodlić