sł. Z.Herbert, muz. A.Krzysztoń
To będzie noc w głębokim śniegu  c c
Który ma moc głuszenia kroków    c D0
W głębokim śniegu co przemienia  D0
Ciała na dwie kałuże mroku       D0 c
Leżymy powstrzymując oddech      c
i nawet szept najlżejszy myśli   c
Jeśli nas nie wyśledzą wilki     D0
I człowiek w szubie co kołysze   D0
Na piersi szybkostrzelną śmierć
poderwać trzeba się i biec
W oklasku suchych krótkich salw
Na tamten upragniony brzeg
Wszędzie ta sama ziemia jest     c D0
Naucza mądrość                   Dis F
Wszędzie człowiek                F c
Białymi łzami płacze             c B
Matki kołyszą dzieci             c B
Księżyc wschodzi                 D0
I biały dom                      D0
Buduje nam                       c
To będzie noc                    c
O trudnej jawie                  c
Ta konspiracja wyobraźni         c D0
Ma chleba smak i lekkość wódki   D0 D0
Lecz wybór by pozostać tu        D0 D0
Potwierdza każdy sen o palmach   D0 c
Przerwie sen nagle wejście trzech
Wysokich z gumy i z żelaza
Sprawdzą nazwisko sprawdzą strach
I zejść rozkażą w dół po schodach
Nic z sobą zabrać nie pozwolą
prócz współczującej twarzy stróża
Helleńska rzymska średniowieczna
Indyjska elżbietańska włoska
Francuska nade wszystko chyba
Trochę weimarska i wersalska
Tyle dźwigamy naszych ojczyzn
Na jednym grzbiecie jednej ziemi
Lecz ta jedyna której strzeże
Liczba najbardziej pojedyncza
Jest tutaj gdzie cię wdepczą w grunt
Lub szpadlem który hardo dzwoni
Tęsknocie zrobią spory dół
Tęsknocie zrobią spory dół
Tęsknocie zrobią spory dół