Oto płaczesz.
Po kątach trudno znaleźć przyszły tydzień.
Linie proste falują - zamiast kwadratów romb.
W każdym głosie słychać w całym bezwstydzie
Ostatecznego Dnia trąby.

Otworzyły się oczy niebieskie.
Otworzyły się oczy niebieskie.

Widzisz razem ze sklepową i Sąd.
Przenika się nawzajem tłum - archanioły i ludzie.
Archanioły i ludzie
Chmurne morze faluje przez ląd.
Ulicami skroś biegając w poprzek,
suną mgliste rydwany,
suną mgliste rydwany.
Pod wieczorem różowe błyskawice to już grudzień

Otworzyły się oczy niebieskie
Otworzyły się oczy niebieskie

Widzisz siebie - marynarza w Azji,
a zarazem 5-letniego chłopca.
Na warszawskim podwórku,
na warszawskim podwórku,
i siebie przed maturą w gimnazjum.
Namnożyło się tych postaci.
Namnożyło się tych postaci i stoją ogromnym tłumem.

A wszystko to ty, a wszystko to ty.
A wszystko to ty, a wszystko to ty.
A wszystko to ty, a wszystko to ty.
A wszystko to ty, a wszystko to ty.
A wszystko to ty, a wszystko to ty.
A wszystko to ty, a wszystko to ty.

Nie możesz tego objąć szlifowanym w żelazie rozumem.




Contributed by Charlotte F.