Czegoś żal nam, czegoś brak,
Coś wymyka nam się z rąk,
Każdy dzień ma smutku smak,
Każdy wieczór, każda noc.

Zamykamy się na klucz
W ciasnych domach naszych serc,
Już nas dzieli tyle słów,
Że zbawieniem cisza jest.

Może mamy czas,
Może ludzie wierzą w nas,
Może nas na uśmiech stać
Ostatni raz?

Rozpadł nam się domek z kart,
Czy na nowy starczy sił,
Samotności znamy smak,
Lecz nie chcemy sami być.

Może znów się uda nam
Przetrwać słotę, przeżyć deszcz
I rozbity skleić dzban,
Który naszym światem jest?

Jeszcze mamy czas,
Jeszcze ludzie wierzą w nas,
Jeszcze nas na uśmiech stać
Ostatni raz!