Przed czasem kiedy światło dnia upadnie, aby odpocząć w cieniach,
Już wkrótce wyruszę na wyprawę, polecę przez ciemne niebo.

Nie polecę sam,
On powróci.
Śmierć zawsze czai się w niebie,
Odbija się w moich oczach, potęgowana nienawiścią.

Kiedy światło dzienne zginie, czarne cienie spadną na mnie,
Wtedy stanę się zdziczały,
Wzgardzony w świetle księżyca,
Nie mogę wyzwolić się od mojego bólu,
Na wieczność!

Jesteś strażnikiem tych, którzy zginęli,
W nocy znajdę cię i wypiję twoją krew,
Ukradnę mięso martwej nocy i wezmę je w moje ramiona,
Nocna śmierć jest bliska.

Więc obudź wszystkich i ogłoś, że teraz jestem Wojownikiem Martwej Nocy!

Wyślij ich na wyprawę bólu,
Nie mogę czekać dłużej.

To tylko samotny lot,
Pierdolona czerń,
Wybuchnie i rozwali na niebie,
To odbija się w moich oczach, potęgowane nienawiścią.

To tylko ból do przyznania,
Tak trudny do zranienia,
Zawsze w świetle księżyca,
Nie mogę się uwolnić!