Kłamliwe obietnice miłości o północy
Zostały opłakane na Jej grobie
I oświetlone przez gwiazdy z wysoka
W śmiertelnym życiu czai się mój strach
Anioł skradł moje serce
I Śmierć zabrała ją

Ona śpi poza łaską boga
Śniąca piękność
Gdyby tylko życzenia mogły wystrzępić tę więź
Śmierć zaśpiewałaby dla mnie ...

Dwunasty księżyc wzeszedł z upiornym głosem
Serenadą poety
Jej imię szeptem na mych ustach
I oh, Rosanna przyszła

" Nie lękaj sie mnie mój smutny królu
Wydający ostatni dech
Ja znam tajniki mroku
I tak, zwiedziemy śmierć "

Me obietnice ukute przez zniechęcenie tej nocy
Przyniosły mi podarunki z grobu
Rosannę spowitą w cienie i wieczne życie
Diabeł nigdy tak próżny
Anioł upadł, bo myślałem że ją straciłem
I żadne niebo nie mogłoby przemilczeć bólu
Naucz mnie tych tajemnic, zmysłowego mrozu
Pragnienia znów ciepłej krwi

Księżniczko złóż swe rumiane lico
W splendor upojenia
Tej nocy rzadki królewski los cisnął
Wilki pomiędzy owce

Mroczna natura otula mą duszę
Wokół jej szyi me ramiona złożone
By spać, może śnić
I wtedy,
W zmierch i ciało wznieść się

Słońce zniża się, wieczorne zjawy wypełniają niebiosa
i sprowadzają erotyczne słabości gdzie Seks i Śmierć trwają
Z wijących się przypływów gdzie gotyckie syreny snują swą pieśń ku brzegom
Przez popioły pól bitewnych gdzie kruki i anioły toczą wojnę
Niczym zjawy umknęliśmy z bazyliki dnia
By powstać jak szponiasty feniks, nocą zbierając łów

Rządzimy jak czerwony i wzniesiony księżyc ponad morzem
Gwiazdy dnia sądu milczą, bo dzielimy radośnie
Wieczność
Potępienie
Zbawienie
Plagę stygmatów

Wino Bachusa płynie
Usłysz furię grzmotu

Kłamcy rozciągnięci przed swoim krzyżem
Ja jestem Tym który pokonał śmierć
I zrodził żądło straty
Który pospolity chrystus nie pochwali mej władzy ?
Jego świątynia, zrujnowana, płonie
I słodka Rorasa śmieje się

Jestem zakochany i wniebowzięty
Łapaniem ogni tańczących bluźnierczo w jej oczach
" Zmiażdżę ich wszystkich
Jeśli sprawi ci to rozkosz "
Raczej martwy na zawsze niż miałbym ją stracić
Nimfo - pożądliwą Afrodytę