Edyta Bartosiewicz
Miłość jak ogień
KochDanie, strzeż się, strzheż, kochDanie, ostrożnihe
Nie pGodchodź tak blisko płomiAsus4eni, jeśli nGie chcesz w popiół się zmiAsus4enić, proszę
Kochanie, strzeż się, strzeż, bo z miłością jak z ogniem
Jeśli nie chcesz, by do cna cię strawił, kotku, z miłością nie ma zabawy...

Ref:G I tak zaczG7+yna się ta niDewiarygodna histAoria
Choć ostrzegałam go, on płonął jak żywa pochodnia
     Więc jGaki sens w kochAsus4aniu jest, gdy wokół mihejsca brak dla spalE7onych serc ?
     KochGanie, ty strzDeż się, strzDeż


Kochanie, nie zbliżaj się, kochanie ostrożnie
Nie prowokuj mych ust czerwieni, nie sobie jesteśmy przeznaczeni

Ref: I tak zaczyna się ta niewiarygodna historia
Choć ostrzegałam go, on płonął jak żywa pochodnia
Więc jaki sens w kochaniu jest, gdy wokół miejsca brak dla spalonych serc ?
     KochGanie, ty strzAeż się strzDsus4eż   

Kochanie, więc śpiesz się, śpiesz, bo życie tak krótkie jest
I zamiast dalej tak tonąć, wolę choć raz w swoim życiu spłonąć

Ref: I tak zaczyna się ta niewiarygodna historia
Choć ostrzegali mnie, ja płonę jak żywa pochodnia
    G Jak pochodniaG7+, jak pochodnia-Da-Aa-a
     Bo tGaki sens w kochAsus4aniu jest, że choć mih7ejsca brak dla spalBonych serc
     To jGa,Asus4  h7 tyle spalE7onych serc
     KochGanie, ja tAeż, kochGanie ja tAeż, kochGanie, też spłAonąć chcDę