Nie chcę czekać, czekać wciąż,
bo czekanie budzi wstręt,
kup mi bilet, kochanie,
do przystanku Happy End,
Happy End, Happy End.

Kup mi bilet w siną dal,
niech mnie porwie ruch i pęd
i niech serce wydzwania
te dwa słowa: Happy End,
Happy End, Happy End.

Przez niejeden frunę most,
przez niejeden ostry skręt,
aż ktoś nagle zawoła:
"Stop, kochana, Happy End,
Happy End, Happy End".

Proszę wsiadać, zamknąć drzwi,
pociąg rusza poprzez sen
a ja jadę na gapę
do przystanku Happy End,
Happy End, Happy End.