Odrzuciwszy smętność ziemskich kajdanów
Tańczę w niebiosach na skrzydeł srebrnych radości
Wspiąłem się się ku słońcu
W nieokrzesaną wesołość chmur przedzielonych światłem
I oddawałem się tysiącom rzeczy o których nikt nawet nie śnił
W pętlach, wzlotach i wstęgach I ciszą umysłu niesiony
Przemierzałem nieskalaną świętość przestrzeni
Uniosłem dłoń moją I dotknąłem oblicza Boga!

Bóg echciał stało się
Choć Cżal serce rwie
To aOn nadał kurs Wam do enieH7ba
Pewnie enie chciał być sam
PotrzeCbował Was tam
Tylko aczemu już dziś powiedz enamH7?

Nad zachmuarzonym Hniebem
eSzukamy ptaków
FisPowracających do Hgniazd
Oddajmy aBogu w Hręce
eTę czarną wstęgę
FisNie chce jej Panie nikt Hz nas
Lecz edziś, nie smućmy Csię
Nie mówmy ażegnaj" lecz "do wiedzeHnia"
My eteż, będziemy Ctam
Zabrałeś aich więc zabierz i enasH

eWzbić się do gwiazd
CTańczyć wśród chmur
Uamierać by znów się naeroH7dzić
Bęedziemy tu trwać
PyCtamy dziś Was
Dlaaczego musicie odechoHdzić?

Nad zachmuarzonym Hniebem
eWciąż szukam ptaków
FisChcących powrócić do Hgniazd
Oddajmy aBogu w Hręce
eTę czarną wstęgę
FisNie chce jej Panie nikt Hz nas

Lecz edziś, nie smućmy Csię
Nie mówmy a"żegnaj" lecz "do miełeHgo"
My eteż, będziemy Ctam
U nieba abram
Gdy przyjdzie nasz eczasH

Aeroplan, najpiękniejszy ptak biały
Leci w otchłań ponad chmur szarzyznę
Ma skrzydła jak szarańcza
Jest jak orzeł śmiały
A oczy ma i serce...
Mężczyzny