Siedem dziewcząt z Albatrosa, tyś jedyna
Dziś pozostał mi po Tobie smutek, żal
Miałaś wtedy siedemnaście lat, dziewczyno
W Augustowie pierwszy raz ujrzałem Cię
A na imię miałaś właśnie Beata
Piękne imię, muszę przyznać, miła ma
Zabierałem ją co dzień na fregatę
By miłością swą upajała mnie

Minął dzionek, słońce zaszło za jeziorem
I fregaty kontur ukrył się za mgłą
Na fregacie byliśmy znów sami
A na brzegu ktoś nucił piosnkę tą

Już od dawna Ciebie nie widziałem
Tak mi smutno jest bez Ciebie, tak mi źle
Lecz myślę, że kiedyś się spotkamy
W Augustowie nad Neckiem w białe dnie
Te wspomnienia w mej pamięci pozostaną
I na zawsze schowam w sercu je
Bo jestem Beatko zakochany
Pragnę z Tobą jeszcze spotkać się
Bo jestem Beatko zakochany
Pragnę z Tobą jeszcze spotkać się
Bo jestem Beatko zakochany
Pragnę z Tobą jeszcze spotkać się