PEWIEN INŻYNIER ZIEMNY, STRACIŁ JUŻ ORIENTACJĘ
A ZATEM PRZESTAŁ ODRÓŻNIAĆ
CZY SOBĄ MIERZY CZY ŚWIATEM
LECZ NAWIEDZILI GO DZIWNI, MŁODZI I JACYŚ INNI
JAK WIATREM SIĘ PRZEDZIERALI
PRZEZ ŻAGLE TEGO PECHOWCA
TAK WSZYSTKIE MU POPRZESTAWIALI
ŻE PRZESTAŁ MIERZYĆ I Z NIMI ZOSTAŁ
ZNÓW INNA DZIEWCZYNA NA WSI
CZTERDZIEŚCI LAT ŻYŁA SAMA
SAMA W CHAŁUPIE JAK PESTKA
NIE CHCIAŁA ODDAĆ WIANKA
AŻ RAZ NA ŚWIĘTEGO JANA COŚ W SERCU DRGNĘŁO I ĆMI
JUŻ DOSYĆ, JUŻ DŁUŻEJ NIE MOŻE
JUŻ WIESZA NA HAKU RÓŻANIEC I KRZYCZY DO BOGA
BOŻE NAPRAWDĘ TYLKO JEDEN TANIEC
ZNÓW WAŻNY REDAKTOR Z GAZETY
Z DUSZĄ ZRÓWNANĄ JAK BETON
DO BÓLU SIĘ ODDAWAŁ
OBYWATELSKIM PODNIETOM
SPODOBAŁ SIĘ JAKIEŚ NIEZNANEJ
MÓWIĄ ŻE MOŻE CYGANCE
JUŻ CZWARTY DZIEŃ NIE MA GO W DOMU
BO SIEDZI NA WZGÓRZU ZA MIASTEM
OD WSCHODU DO WSCHODU W LOTOSIE
NA ZMIĘTEJ MARYNARCE
A JA ZNÓW SWOJĄ MONETĘ
WYJMUJĘ ZE ŚWINKI STŁUCZONEJ
RZUCAM W NIEBO UCIEKA
W OTCHŁAŃ MIĘDZY WOZAMI
ZOSTAJĘ Z WOZAMI SAM
Z GOŁYMI OCZYMA PO CIEMKU
OKOŁO DWUDZIESTEJ TRZECIEJ
PRZEBIJA SIĘ SŁOŃCE DO MNIE
I ZNIKAM W TEJ TARCZY PRZEZ NOC
GDY WSTAJĘ TRZYMAM JĄ W RĘKU