Pod jaworym, pod zielonym
ej, orze Hanka siwym koniem.
Jesce skiby nie zorała
ej, juz jom mama zawołała.

Hanka Hanka podź du domu
ej, wydajym cie nie wiys komu.
Wydajym Ciy Janickowi
ej, tatrzańskiemu zbojnickowi.

Rano idzie, wiecór przydzie
ej, nigdy ci nic nie przyniesie.
Roz jyj przyniósł chustke biołom
ej, całom we krwi umoconom.

Hanka, Hanka wypier mi jom
ej, na słonecku wysus mi jom.
Hanka prała i płakała
ej, bo chustecke poznawała.

To chusteczka brata mego
ej, wcora wiecór zabitego.
Janku, Janku coś to zrobiył
ej, tyś mojego brata zabieł.

Ciemno było dyscyk rosiył
ej, jo nie widzioł jo nie prosiył.
Dyscyk rosiył było ciemno
ej, płaces Hanuś nadaremno.