Dzwon za poległych pod Warną
Bił dziewięć razy.
Królowi się zmarło,
Wojsku się zmarło,
A dzwon bił dziewięć razy o zmierzchu.

Płynęła Wisła do Dobrzynia,
Rude słońce lizało fale po wierzchu.
Czerniały lasy sosnowe,
Szarzała mazowiecka równina.
Stał zamek mazowiecki,
Stała świątynia.

Tak działo się setki lat,
Słyszeliśmy to ja i mój dziad.
Pod kasztanami za Tumem
Braliśmy zmierzch do ręki
Jak świętojański kwiat.

A dzwon płynął olbrzymią chmurą, górą,
dziewięć razy i setki lat.
Czegóż nas nauczyły wieki,
Wsłuchanych w dźwięk daleki?
Trwać jak pod Warną
I żeby tutaj się zmarło.