Gdy ciebie nie ma jest mi tak
jak gniazdu które rzucił ptak
I dłonie me wypełnia chłód
i niosę go przez domu próg
i niosę go przez domu próg

A miałeś przyjść z niebieskich łąk,
nasypać gwiazd do moich rąk
A miałeś przyjść z zielonych pól
A miałeś przyjść i teraz kto?
A miałeś przyjść i teraz kto?

Kto zetrze chłód z mych pustych rąk,
Przywoła noc i słońca wschód,
Ugłaska lód tych czterech ścian,
Napoi żal, nakarmi głód?

Gdy ciebie nie ma jest mi tak
jak łodzi której wzięto wiatr
Do oczu mych podchodzi mrok
I pachnie jak twych włosów lok
I pachnie jak twych włosów lok

Kto zetrze chłód z much pustych rąk,
Przywoła noc i słońca wschód,
Ugłaska lód tych czterech ścian,
Napoi żal, nakarmi głód?