Przecież w marzeniach, miało być lepiej,
Ale my tworzmy świat, w którym ktoś oblicza czas.
Może po drugiej stronie jest lepiej,
Ale my wierzymy wciąż, że nad nami czuwa los.

A tylko ten jeden dzień, rozpoczął się, jak idealny sen,
On jak nigdy obudził ją kwiatami,
Ona w szczęściu witała go zalana łzami.
Ten jeden dzień miał naprawić to, co rozkruszało się
Dwie postacie z jednej opowieści,
Które pisarz dzieli dopisując wersy.
Dlaczego tak jest,
Że najpiękniejsze chwile życie psuje na siłę?
Ona znowu spędzi samotną noc wierząc,
Że rano znów zobaczy go!
Oddech na szkle, serce na pożegnanie smutkiem malowane
Kilka słów wyczytanych z zamkniętych ust:
Kocham Cię i poczekam tu.

Przecież w marzeniach miało być lepiej,
Ale my tworzmy świat, w którym ktoś oblicza czas.
Może po drugiej stronie jest lepiej,
Ale my wierzymy wciąż, że nad nami czuwa los.

Rozcinał płacząc jej świat,
Zimne krople deszczu wklejone w wiatr.
Jechał coraz szybciej by oszukać czas,
Ciemna noc zasłaniała strach!
Chciałby być przy niej blisko teraz,
Przy niej żyć, przy niej chciał umierać,
Wiedział, że gdyby coś się stało,
Oddałby własne życie za nią!
Jak mógł jej nie doceniać,
Drwił, słysząc coś się zmienia.
Nie zasłużyła na taki chłód,
Naprawiłby to, gdyby tylko mógł!
Ile razy Bóg może dawać szansę?
Ile razy śmierć może przegrać walkę?
Przeznaczenie czy największy dług,
Jaki dziś przypomniał sobie Bóg.

Przecież w marzeniach miało być lepiej,
Ale my tworzmy świat, w którym ktoś oblicza czas.
Może po drugiej stronie jest lepiej,
Ale my wierzymy wciąż, że nad nami czuwa los.

Przecież w marzeniach miało być lepiej,
Ale my tworzmy świat, w którym ktoś oblicza czas.
Może po drugiej stronie jest lepiej,
Ale my wierzymy wciąż, że nad nami czuwa los.