Byłam ptakiem, śpiewem samym
Struną w dłoniach twych rozedrganą
Po najwyższy ton rozkochaną
Byłam lekka, tak jak bym śniła
Byłam
Drewnem skrzypiec połamanych
Skargą cichą i łzą daremną
Cieniem,kiedy się wtapia w ciemność
Czymś tak pustym, jak sama przestrzeń
Jestem

Nic się nie zmienia
Nic oprócz nas
Nie zmienia Ziemia
Bezruch wśród gwiazd
I ludzie biegną
Tam dokąd biegli
I nic nie wiedzą
Nic nie spostrzegli
Nic się nie zmienia
W porządku dnia
Nas tylko nie ma
Lecz wszystko trwa
Nas tylko nie ma
Nic się nie stało
Świat o tę stratę
Mało dba

Płoną róże, lasy trwają
A pociechę w tym znaleźć trudno
Przemijając dziś mówić- jutro
Wierzyć kiedy w nas cichnie wszystko
Przyszłość
Nie ma kwiatów, zwiędły słowa
Nic z miłości twej nie zachowam
Oprócz żalu, co wciąż od nowa
Każe nam wracać stromą ścieżką
W przeszłość

Nic się nie zmienia
Nic oprócz nas
Nie zmienia Ziemia
Bezruch wśród gwiazd
I ludzie biegną
Tam dokąd biegli
I nic nie wiedzą
Nic nie spostrzegli
Nic się nie zmienia
W porządku dnia
Nas tylko nie ma
Lecz wszystko trwa
Nas tylko nie ma
Nic się nie stało
Świat o tę stratę
Mało dba