Na wieczornym niebie gwiazd rój
Taki gwiazd rój tworzy nastrój
Wiosną nieraz taki nastrój się przydarzy
Bzy na pokuszenie wiodą
Usiadł chłopiec tam nad wodą
Widać z twarzy, że on marzy, o kimś marzy

Nie o mnie, nie o mnie, nie o mnie
No trudno, i cóż zrobić z nim?
Chociaż przyznam się skromnie
Martwi to mnie ogromnie
Że nie o mnie, choć tak chciałabym

Raz płynęła chmura górą
Z dużą się spotkała chmurą
Przyleciała jeszcze jedna chmurka płocha
Lunął deszczyk, drzewa mokną
Stoi chłopiec, patrzy w okno
No i moknie, bardzo moknie, bo się kocha

Nie we mnie, nie we mnie, nie we mnie
No trudno, i cóż zrobić z nim?
Przyznam tu się tym niemniej
Iż mi niezbyt przyjemnie
Że nie we mnie, choć tak chciałabym

Wiatry melancholię niosą
Lecą liście ponad szosą
Słonko skąpi mi promieni na jesieni
Jedzie, jedzie gości wiele
Dziś do chłopca na wesele
Wszyscy bardzo ucieszeni, że się żeni

Nie ze mną, nie ze mną, nie ze mną
No trudno, i cóż zrobić z nim?
Gdzieś na stronie uronię
Może łezkę daremną
Że nie ze mną, choć tak chciałabym

Mróz od rana ściska srogo
Pewnie mróz wstał lewą nogą
Co też chłopcu się przydarza, jak wieść niesie
Gdy żyletka kiepsko goli
Kiedy żonka coś przesoli
To on ciska się i złości się, i drze się

Nie na mnie, nie na mnie, nie na mnie
To dobrze, to lepiej, że nie
Oto jeśli w miłości
Szczęścia czasem ktoś ma mniej
To w efekcie nie zawsze tak źle

To w efekcie nie zawsze tak źle