poznałam pewnego pana,
na imię ma – mniejsza z tym,
stworzony jest do kochania
i mogłabym o nim i z nim.

normalny, mówię wam, facet,
co miewa też gorsze dni
i dom ma, samochód i pracę,
i tylko przeszkadza mi,

że jego żona nie chce mnie zaakceptować
i się obraża, stroi miny itp.
taką od razu trzeba by odizolować,
bo to się może nie daj boże skończyć źle.
więc, z mojej strony, obiecuję stanąć z boku
i się powstrzymać od nieprzemyślanych kroków.

poznałam pewnego pana,
a żona poznała mnie.
pan rzadziej jest do kochania,
przynajmniej rzadziej, niż chce.

przejadła się bombonierka,
w słoiku zwiędły bzy,
do kalendarza pan zerka
i trochę szkoda mi,

że jego żona nie chce mnie zaakceptować,
i się obraża, stroi miny itp.
taką od razu trzeba by odizolować,
bo to się może nie daj boże skończyć źle.
ja z mojej strony obiecuję stanąć z boku,
tak, aby móc mieć pana cały czas na oku,
by w razie czego, przy okazji... pan już wie!