sł. M. Gumilow




Na dalekiej planecie Wenus
Słońce świeci stokroć złociściej
Tam na Wenus, ach, tam na Wenus
Drzewa mają błękitne liście

Tam na Wenus, ach, tam na Wenus
Nie ma władczych snów ani szorstkich
Bo narzecze aniołów z Wenus
Same tylko zna samogłoski

Tam na Wenus, ach, tam na Wenus
Przedśmiertnego nie ma cierpienia
Jeśli kto umiera na Wenus
To się w parę wodną zamienia

Tam na Wenus, ach, tam na Wenus
Nie ma władczych snów ani szorstkich
Bo narzecze aniołów z Wenus
Same tylko zna samogłoski

A to było, a to było w owe lata
Z których śladu nie zostało w pustce świata
A to była, a to była ta kraina
Która nawet we śnie się nie przypomina

Może las ten to jest dusza Twoja
Może las ten to jest miłość moja

Umierając może właśnie tego czasu
Odejdziemy razem do owego lasu

Może las ten to jest dusza Twoja
Może las ten to jest miłość