Umiałam się do wszystkich śmiać, przeczucia złe obracać w żart.
Taką mnie każdy znał. Czy to mogłam być ja?
Już złudzeń mam jak gdyby mniej i rzadziej już uśmiecham się.
Nie wiem, czy stać mnie dziś na rozmowy po świt.

A jednak żal, trochę żal zielonych lat,
Pomysłów zwariowanych. Któż dziś na nie by wpadł?
A jednak żal, trochę żal szalonych lat,
Lat, które pozostały na zawsze w nas.

Ty pewnie też zmieniłeś się. Ciekawe, czy pamiętasz mnie.
Inną twarz znasz ze zdjęć. Gdzie to wszystko dziś jest?

I nagle żal, trochę żal zielonych lat,
Pomysłów zwariowanych. Któż dziś na nie by wpadł?
A jednak żal, trochę żal szalonych lat,
Lat, które pozostały na zawsze w nas.