Raz pewien blondyn
Przez mglisty brnął Londyn jesienią,
Spotkał Andżelikę,
Na spacer z pudlem gdzieś szła.
Z tego zdarzenia
Bierze początek swój
Znana do dzisiaj pieśń ta:

Widzę cię Dilajla,
Jak przez sen Dilajla,
Ale wiem, że oczy twoje tam lśnią,
Że czeka mnie szczęście
Ukryte gdzieś za tą mgłą.

Blondyn, ten blondyn
Codziennie, niezmiennie wyruszał,
Spotkać Andżelikę tak pragnął,
Aż przestał jeść.
Bardzo mnie wzrusza,
Że taka miłość
Jeszcze na świecie gdzieś jest.

Widzę cię Dilajla,
Jak przez sen Dilajla,
Ale wiem, że oczy twoje tam lśnią,
Że czeka mnie szczęście
Ukryte gdzieś za tą mgłą.
Bardzo mnie wzrusza,
Że taka miłość
Jeszcze na świecie gdzieś jest.

Widzę cię Dilajla,
Jak przez sen Dilajla,
Ale wiem, że oczy twoje tam lśnią,
Że czeka mnie szczęście
Ukryte gdzieś za tą mgłą.

Że czeka mnie szczęście
Ukryte gdzieś za tą mgłą!