Budziła się rankiem w hotelu
Punktualnie i zgodnie z rozkładem
Wyruszała półżywa i blada
Z Centralnego o czwartej nad ranem
Za oknami ciągnęły się pola
Koła grały po torze melodię
Na rozmokłych od deszczu peronach
Przemykali spóźnieni przechodnie

Dziewczyno z nocnego pociągu
Nie wyspana od lat konduktorko
Twoje życie się toczy po szynach
Na podróżach ci młodość przemija
Dziewczyno z nocnego ekspresu
Koła grają do snu monotonnie
Za twym oknem pejzaże jesienne
Znowu w domu nie będziesz w niedzielę

Pędziła przed siebie ekspresem
Przytulona do szyby przedziału
Znów na stacjach sprawdzała miejscówki
I po chwili ekspres mknął dalej
Czasem pijak zaczepiał ją nocą
Lub ktoś inny zapraszał na kawę
Jednak w końcu musiała pogodzić
Swoje życie z kolejowym rozkładem

Dziewczyno z nocnego pociągu
Nie wyspana od lat konduktorko
Twoje życie się toczy po szynach
Na podróżach ci młodość przemija
Dziewczyno z nocnego ekspresu
Koła grają do snu monotonnie
Za twym oknem pejzaże jesienne
Znowu w domu nie będziesz w niedzielę