W potoku włosów twoich, w rzece ust,
kniei jak wieczór -- ciemnej
wołanie nadaremne,
daremny plusk.

Jeszcze tak w ciebie płynąc, niosąc cię tak odbitą
w źrenicach lub u powiek zawisłą jak łzę,
usłyszę w tobie morze błękitem srebrnie ryte,
w muszli twojego ciała szumiące snem.

Jeden dzień - a na tęsknotę - wiek,
w każdy czas - duch czekający w prochu.


Słońce świeci tylko dla ciebie
i tylko dla ciebie jest w nocy księżyc.
A wszystko to kiedy się uśmiechasz,
kiedy kochasz....