Mieliśmy pójść do kina,
Wybacz, nie pójdę dziś.
W mroku zasiądę do pianina,
W przeszłość pobiegnie myśl.

Małe kino,
Czy pamiętasz małe, nieme kino?
Na ekranie Rudolf Valentino,
A w zacisznej loży ty i ja...
Na ekranie
On ją kocha i umiera dla niej.
My wierzymy, bośmy zakochani,
Dla nas to jest prawda, a nie gra.

To jakby o nas był film,
Więc my wpatrzeni,
Ach, jak wzruszeni
Miłością swą.

W małym kinie
Nikt już nie gra dzisiaj na pianinie,
Nie ma już seansów w małym kinie,
W małym, niemym kinie "Petit Trianon".

Nic tak nie przypomina
Dawnych, odległych chwil,
Jak muzyczka z niemego kina,
Rzewna jak stary film.

Małe kino...
Na ekranie Rudolf Valentino...
Na ekranie
On ją kocha i umiera dla niej.
My wierzymy, bośmy zakochani,
Dla nas to jest prawda, a nie gra.

To jakby o nas był film,
Więc my wpatrzeni,
Ach, jak wzruszeni
Miłością swą.

W małym kinie
Nikt już nie gra dzisiaj na pianinie,
Nie ma już seansów w małym kinie,
W małym, niemym kinie "Petit Trianon".