Rozdzielił nas mój bracie zły los i trzyma straż.
W dwóch wrogich sobie szańcach patrzymy śmierci w twarz.
W okopach pełnych jęku wsłuchani w armat huk.
Stoimy na wprost siebie ja wróg twój, ty mój wróg.

Las płacie, ziemia płacze w pożarach stoi świat,
a ty wciąż mówisz do mnie to ja twój brat, twój brat

Zaledwie wczesnym rankiem armaty zaczną grać.
Ty świstem kul morderczym o sobie dajesz znać.
Na nasze niskie szańce szrapnelów rzucasz grad,
i wołasz mnie i mówisz to ja twój brat, twój brat!

I wciąż na jawie widzę i co noc mi się śni,
że ta co nie zginęła wyrośnie z naszej krwi