Stoję na rynku, z rana handelek jest,
Mam stary patefonik i radyjko też.
I, chociaż deszczyk pada, myślę – nie jest źle.
Żyję, oddycham czasem, nawet śmieję się.
Zbieram na chlebek, może papieroski też.
Rozglądam się dokoła, co tu dzieje się.

Gdzie wszyscy wielcy, co mieli ludziom szczęście dać?
Gdzie wszyscy wielcy, co ciągle ogłupiają nas?
Gdzie wszyscy wielcy, co mieli ludziom szczęście dać?
I czemu milczą, gdy inni oszukują nas?

Przy świeczce siedzę, prądu już nie mam, nie.
Emerytura jeszcze nie należy się.
Żyję, oddycham, złomu nie zbieram, nie.
Kraść też nie będę, bo nikt nie nauczył mnie.

Gdzie wszyscy wielcy, co mieli ludziom szczęście dać?
Gdzie wszyscy wielcy, co ciągle ogłupiają nas?
Gdzie wszyscy wielcy, co mieli ludziom szczęście dać?
I czemu milczą, gdy inni oszukują nas?
Gdzie wszyscy wielcy, co mieli ludziom szczęście dać?
Gdzie wszyscy wielcy, co ciągle ogłupiają nas?
Gdzie wszyscy wielcy, co mieli ludziom szczęście dać?
I czemu milczą, gdy inni oszukują nas?